2011

Projekty realizowane w 2011 roku.

Konferencja “The war which has changed Poland”

Fundacja na Rzecz Studiów Europejskich, Centrum Stosunków Międzynarodowych Fundacja Heinricha Boella, Helsińska Fundacja Praw Człowieka oraz Fundacja im. Stefana Batorego zaprosiły na konferencję „Wojna, która zmieniła Polskę. Zaangażowanie Polski i Niemiec w Afganistanie”.

W konferencji wzięli udział m.in .: prof. Klaus Bachman, prof. Mirosław Wyrzykowski, prof. Monika Płatek, Janusz Onyszkiewicz, prof. Jackson Janes, dr Adam Bodnar, dr Ulrike Guerot, dr Andrew Michta, Ben Wizner, Ewa Don-Siemion, Małgorzata Imielińska, Falk Tettweiler.

Konferencja odbyła się w siedzibie Fundacji im. Stefana Batorego (ul. Sapieżyńska 10, Warszawa), 8 listopada 2011 w godzinach 11.00 – 19.30.

Projekt był wspierany ze środków Fundacji Współpracy Polsko – Niemieckiej oraz ze środków Fundacji im. Stefana Batorego.

Patronat medialny: Kultura Liberalna

II Wrocławska Konferencja o Współczesnych Niemczech

II Wrocławska Konferencję o Współczesnych Niemczech FEPS zorganizował wspólnie z Dolnośląską Szkołą Wyższą. Naszymi partnerami byli również lokalny oddział „Gazety Wyborczej” oraz Uniwersytet w Bonn. Konferencja była finansowana przez Fundację Współpracy Polsko–Niemieckiej.

Wspieranie edukacji pozaformalnej na Białorusi

Cykl szkoleń dotyczących edukacji pozaformalnej zorganizowanej w ramach polskiej pomocy rozwojowej.

W roku 2011 Fundacja FEPS organizuje projekt “Wspieranie edukacji pozaformalnej na Białorusi”. Jest on realizowany w ramach programu pomocy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych dotyczącym “Wsparcia dla społeczeństwa białoruskiego 2011”.

Projekt skierowany jest bezpośrednio do pracowników młodzieżowych, pedagogów i nauczycieli zainteresowanych edukacją pozaformalną i chcących rozwinąć swoje umiejętności w tej dziedzinie.

Edukacja pozaformalna, będąca uzupełnieniem tradycyjnego kształcenia, jest istotnym narzędziem w kształtowaniu społeczeństwa obywatelskiego.

Edukacja pozaformalna już od wielu lat jest rozwijana na Białorusi, ciągle jednak napotyka trudności, które nie sposób samodzielnie rozwiązać. Są nimi brak odpowiednich funduszy, utrudnione kontakty międzynarodowe, a także brak instytucjonalnych ram wspierających tego typu inicjatywy. Wspólnie z białoruską organizacją „Edukacja bez granic”, która jest pionierem tego typu działalności na Białorusi, organizujemy projekt, który ma na celu przezwyciężenie tych barier.

Projekt składa się z dwóch seminariów poświęconych edukacji pozaformalnej. Pierwsze z nich odbyło się w ośrodku szkoleniowych organizacji “Edukacja Bez Granic” w Dunaevie na Białorusi. Drugie seminarium odbędzie się we wrześniu we Wrocławiu. Następnie uczestnicy szkoleń przygotują projekty lokalne z wykorzystaniem poznanych metod. Dzięki temu skutki działania projektu nie ograniczą się do samych uczestników, lecz będą oddziaływać na inne podmioty. Projekt zakończy spotkanie ewaluacyjne w Mińsku, które odbędzie się w grudniu.

Partnerem projektu jest wrocławskie Centrum Inicjatyw Unesco

Projekt jest współfinansowany w ramach programu polskiej współpracy rozwojowej Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP w 2011 r.
 

Monitoring społecznych skutków interwencji w Afganistanie

Celem naszego projektu było ujawnienie deficytów informacji opinii publicznej ze strony mediów dot. społecznych skutków polskiej interwencji w Afganistanie.

W tym celu będziemy monitorować doniesienia mediów o działaniach władz i wojska RP – możliwie we współpracy z nimi, dyskutować zmiany ich działań, tam, gdzie takie deficyty zostaną ujawnione. Zakładamy, że podobnie jak w innych krajach uczestniczących w interwencji (Niemcy, Wielka Brytania) wraz z zaostrzeniem się walk i zwiększeniem obecności Polski w Afganistanie interwencja stanie się tematem znacznie bardziej kontrowersyjnym dla opinii publicznej i bardziej obecnym w polityce w Polsce niż było to dotąd.

W ramach monitoringu chcemy ustalić, czy (i jeśli tak, w jaki sposób) interwencja w Afganistanie wpływa na nastroje społeczne (n. p. jak zmienia ogólne poczucie zagrożenia, poziom nietolerancji i poczucie niepewności, stosunek do islamu i świata arabskiego, stosunek do wojska i do bezpieczeństwa wewnętrznego, postawy represyjne), na klimat polityczny (czy i ewt. jak interwencja staje się przedmiotem podziałów politycznych) i jaką rolę w tych zmianach odgrywają agendy rządowe (MON, MSZ, prezydent, premier) i media. Czy – przykładowo – większa liczba ofiar wśród żołnierzy polskich prowadzi w przekazach medialnych do zmniejszenia zainteresowania losem cywilnych (afgańskich) ofiar (lub odwrotnie), czy większe zainteresowanie mediów konfliktem zwiększa liczbę przekazów stereotypujących na temat Afganistanu. Jednym z ważnych elementów monitoringu jest ustalenie (poprzez wywiady pogłębione) skutków dla ofiar i ich rodzin i jakość opieki nad (rannymi i zdrowymi) żołnierzami ze strony państwa po powrocie z Afganistanu. Wzorem amerykańskich organizacji NGO chcemy też prowadzić (na podstawie ogólnie dostępnych źródeł) ciągły monitoring ofiar.

W ten sposób zamierzamy – w sposób neutralny i rzeczowy – pobudzić debatę o skutkach interwencji. Zależy nam, aby ta debata miała oparcie w faktach i w rzetelnie podanych informacjach.

Głównym odbiorcą projektu są media, którym chcemy dostarczyć w sposób ciągły informacji na temat głównych tendencji w polityce dot. interwencji. Wzorem amerykańskich organizacji pozarządowych chcemy też monitorować bilans ofiar. NIE zamierzamy analizować strategii, taktyki wojskowej i działań bojowych, ponieważ nie mamy w tym zakresie kompetencji. Nie interesuje nas, czy interwencja jest skuteczna, lecz jakie ma skutki dla Polski.

Dlatego monitoring obejmie trzy płaszczyzny:
1. Polityczna: w jej ramach jeden ze współpracowników będzie śledzić zmiany strategii władz RP (w tym zmiany liczebności wojska i zmiany w  prawie) na podstawie zmian w ustawodawstwie, wypowiedzi polityków i debat publicznych.
2. Medialna: w jej ramach śledzimy zmiany w nastawieniu wiodących mediów i opinii publicznej do interwencji w oparciu o metody analizy zawartości mediów i jeden profesjonalny ogólnopolski sondaż opinii publicznej rocznie (ujęty w budżecie projektu). Monitoring mediów zostanie przeprowadzony przez współpracowników FEPS na podstawie kwestionariuszy opracowanych przez medioznawców z Uniwersytetu Wrocławskiego i SWPS, współpracujących z FEPS.
3. Społeczna: tu na bieżąco monitorujemy liczbę ofiar (wojskowych i cywilnych – tam gdzie działania z udziałem Polaków spowodowały takie ofiary) w oparciu o polskie i zagraniczne źródła ogólnodostępne (doniesienia prasowe, oświadczenia polityków, raporty think tanków i sprawozdania parlamentarne. Informacje te będą na bieżąco podane na stronie internetowej Fundacji w postaci ciągle aktualizowanego interaktywnego wykresu. Na podstawie doniesień medialnych, oficjalnych danych MON i kontaktów z rodzinami powracających żołnierzy i ofiar będziemy ustalać, jak zmienia się stosunek władz do opieki medycznej i psychologicznej ofiar (kwestia PTSD, uznanie niektórych symptomów za spowodowane wojną).

Dwa razy w roku Fundacja będzie przedstawiać wnioski i ewentualne rekomendacje podczas konferencji prasowej w Warszawie na podstawie wyników monitoringu. Monitoring ofiar będzie na bieżąco aktualizowane na stronie internetowej Fundacji. Przez ofiary rozumiemy nie tylko poległych, ale też rannych lub wymagających specjalistycznej pomocy po powrocie (PTSD). Uczestnicy projektu mogą też w nieregularnych odstępach publikować raporty zbiorcze o swojej części monitoringu na stronie internetowej Fundacji. Po zakończeniu projektu powstanie książka monograficzna na temat skutków polskiego udziału w interwencji w Afganistanie. Projekt jest przedsięwzięciem nowatorskim w skali Polski.

Projekt jest finansowany przez Fundację Batorego w ramach programu „Demokracja w Działaniu”.