Problematyka teoretyczna i metodologiczna stała w centrum zainteresowań kulturoznawstwa od początku jego istnienia. Dziś, gdy liczba instytutów i katedr kulturoznawstwa w Polsce ciągle rośnie, należy wątpić, czy opracowanie wspólnej teorii lub metody badawczej jest w ogóle możliwe. Być może jednak sytuację tę należy postrzegać jako zaletę a nawet szansę dla dyscypliny, której celem jest badanie tak bogatej i różnorodnej sfery ludzkiego universum, jaką jest kultura, idąc za słowami G. Vica (jednego z pre-kulturoznawców), że „doktryny powinny zgadzać się z przedmiotami, o których traktują”. Mając na uwadze rodowód kulturoznawstwa, jak również jego obecną sytuację, chcielibyśmy zadać pytanie o metodę w badaniu kultury. Czynimy to w przeświadczeniu, że metoda właśnie, obok teorii, jest tym, co stanowi w większym lub mniejszym stopniu przedmiot zainteresowania wszystkich kulturoznawców. „Metodyczne” badanie kultury nie jest wszakże domeną jedynie tych ostatnich, w związku z czym pragniemy zaprosić także tych, którzy zapytani o swoją naukową tożsamość odpowiadają inaczej: antropologów, etnologów, historyków kultury, sztuki, muzyki czy literatury, filmoznawców, medioznawców.

Czy istnieje szansa na opracowanie spójnego paradygmatu, możliwego do przyjęcia przez większość badaczy? Czy w ogóle należy do tego dążyć? Czy metoda w ogóle jest potrzebna? Czy nie jest spuścizną przyrodoznawczego scjentyzmu? Być może myślenie metodyczne należy odrzucić? Jeśli tak – na rzecz czego: ontologii? etyki? intuicji? Interesuje nas również historyczny i praktyczny wymiar metodologii, metod i metodyk kulturoznawczych. Jak dzisiejsze pojmowanie tych kategorii ma się do przeszłości? Jaka jest (była) rola postmodernizmu, neokantyzmu, (oraz heglizmu wcześniej), czy strukturalizmu, też różnych hermeneutyki, „zwrotów” fenomenologii, (począwszy od formalizmu, językowego, a na „biologicznym” kończąc) w badaniach kulturoznawczych? W jaki sposób praktyki badawcze wpływają na wyniki badań? Co stanowi kryterium oceny danej metody? Przydatność czy teoretyczna spójność? A może wartość zwracanych przez nią wyników? Czy, kiedy i w jakim stopniu etyka powinna ograniczać metodę?

ZLOT w założeniu ma być wydarzeniem tyleż naukowym, co integrującym środowisko polskich młodych kulturoznawców. Ma być forum wymiany myśli, jak również miejscem, w którym przedstawiciele różnych ośrodków, szkół a nawet dyscyplin (związanych z kulturoznawstwem) mogą podzielić się swymi doświadczeniami dotyczącymi pracy badawczej, a także ogólnie rozumianym funkcjonowaniu w świecie akademickiej humanistyki. Dlatego pragniemy by ZLOT stał się ideą ogólnopolską, w taki sposób, by zachowanie ciągłości nie prowadziło do popadnięcia w rutynę. Zapraszamy więc wszystkich zainteresowanych do dyskusji nad organizacją kolejnych edycji w Waszych ośrodkach akademickich. Dyskusja ta odbędzie się na koniec pierwszego dnia obrad.